Bijna vijftig jaar geleden begon ik aan mijn studie met een college onder de titel “Misère der verwachtingen”. De hooggeleerde heer voor de volle zaal met ambitieuze studenten hield ons voor dat we ons echt niet direct rijk moesten rekenen, nu we de eerste stappen op weg naar een mogelijk succesvolle toekomst gingen zetten.  Terugkijkend naar de eerste helft van het lopende seizoen van MVV moest ik hieraan denken. Met veel enthousiasme zijn wij als supporters begonnen iets bijzonders te maken van dit seizoen om het memorabele kampioensseizoen 1996-1997 te gedenken. Door de matige resultaten op het veld werd de animo nogal getemperd. Erger was het dat een groep indringers ervoor zorgde dat de wedstrijden tegen ADO Den Haag en de Parkstadformatie zo ernstig werden verstoord. Als supporter die de club alleen op positieve en creatieve wijze wil steunen, schaam je je voor de buitenwereld om met MVV in verband gebracht te worden. De moed zakt je echt in de schoenen. Dat vanuit bestuurlijk MVV heel weinig zicht wordt geboden op een zonniger toekomst, maakt het extra moeilijk om de motivatie te vinden. Tenslotte, de gedwongen situatie door de bedreiging van ieders gezondheid werpt een grauwsluier over ieders leven, maakt het niet goed mogelijk elkaar te ontmoeten en aan te moedigen.

Vorig seizoen leefde MVV na de jaarwisseling op het veld echt op en zo werd toch inspiratie gevonden voor nieuwe activiteiten vanuit de supporters. Laten we met zijn allen hopen dat deze geschiedenis zich in 2022 zal herhalen te beginnen in het Parkstad-stadion. Nao väöre en aon de geng!

Gijsbert